Nick: PRZ
Imie: Pawel
Wiek: 35
Lokalizacja: Marki
Sprzet: R6 2002
Poprzedni: Honda Shadow VT750
Skad sie dowiedzialem: z netu w jednym z artykułów ktoś powoływał się na ten portal

Witam, jestem Paweł. Nigdy nie miałem i nie jeździłem wcześniej na moto, aczkolwiek zawsze było to moim marzeniem. Przygode swą rozpocząłem całkiem nie dawno, bo rok temu. Lejce zrobilem w 2 miesiące, kiedy inni kursanci byli jeszcze na etapie profilu kandydata albo badań. Moje pierwsze moto stało już dawno w garażu, a moja psychika i umiejętności dojrzewaly.
Jeździłem wszędzie gdzie się dało ile tylko się dalo, dopoki nie zrobilo sie juz naprawde zimno. W tym sezonie byłem z ekipą w Bieszczadach, dawalem rade, ale gubilem moto po drodze na trasie. Odkryty silnik i duze predkosci dla wiekowego klasyka nie byly wskazane. Generalnie postanowiłem rozpocząć swoj drugi etap planu, pod tytułem zakup wymarzonego sporta. Najpierw, przez wiele nocy, przestudiowalem w sieci dostepna teorie. Mase artykułów, porad, przestrog, sugestii, szkół jazdy, technik, filmów i smiertelnych wypadkow z przyspieszonym biciem serca, ale niestety moja choroba pod tytułem "zakup sporta" nie minęła. Wkrótce wcieliłem mój plan w życie. Przejerzałem wiele modeli, ale największe wrażenie i zachwyt wzbudzila we mnie Yamaha, dzięki swej pięknej i seksownej stylistyce, dobrym osiągom i nie zrównanej mocy!
Gdy po raz pierwszy zasiadłem, mój strach, był równy ekscytacji, a plynne pomrukiwanie silnika, a wlasciwie lepiej powiedziec ryczenie tygrysa, mnie zaczarowało i uzaleznilo, mając jednoczesnie dynamit między nogami i nieograniczone możliwości. Czulem wciaz ogromny respekt i pokore do maszyny, nie probowalem jej pokonac, a jedynie sie zaprzyjaznic. Pierwszego dnia jak ja sciagalem zrobiłem blisko 500 km w trasie, na wysokim ryzyku, wracajac caly w jednym kawalku, co bylo moim pierwszym sukcesem. Bylem mega wyczerpany, jakbym silowal sie z niedzwiedziem, ale było mi jeszcze malo, pomimo, ze przez wiele godzin slyszalem potem tylko szum w uszach. Pozostaje wciąż pokorny, bo wiem że nic nie umiem, przede mną jeszcze długa droga, a maszyne ciągle poznaje i się jej uczę. Wciaz wyczekuję momentu, kiedy tylko mogę na nia usiąść, odpalić silnik, odjechac i usłyszec upragnione mruczenie, jakby wiecznie stesknionej, namietnej, dzikiej kochanki..

Mam nadzieje, ze Was nie zanudzilem, chcialem sie przywitac, dajac sie tez troche poznac.

Szcegolne pozdrowienia dla zacnej grupy Lejdis!

No opis mega Aż cieszy!
Witam

Siemanko